China
Door: Mennoenjoline
30 September 2010 | China, Peking
Nu we aan het einde van de reis door China zijn, vind ik (Menno) het leuk daar een stukje proza aan te wijden.
We waren heel benieuwd naar China en het is ons heel goed bevallen. Het land is eigenlijk veel moderner dan we hadden verwacht. Er liggen goede snelwegen door het hele land en er zijn veel grote steden. In de buurt van Beijing was het af en toe net of we door Nederland reden. Er moet in korte tijd wel enorm veel gebeurd zijn in dit land. Op het platteland zie je nog wel het oude China terug. Maar als de regering eenmaal heeft bepaald dat iets een toeristische trekpleister wordt, is het gedaan met de rust. Dan wordt het overspoeld met Chinese groepen toeristen, die over het gebied heen denderen. De meeste mensen hebben maar 5 dagen vakantie per jaar, dus ze willen veel zien. De reisbureaus waar ze boeken zijn veelal in handen van de overheid, dus die bepalen ook het aanbod. Op zo'n plek worden dan veel hotels gebouwd. Dat gebeurt vaak door bouwbedrijven die een percentage aan de overheid betalen. In China beschikt niemand over eigen grond, alles is van de overheid. Die kan dus ook voor een groot deel bepalen wat er gebouwd wordt. De huidige bewoners worden dan schadeloos gesteld en moeten verhuizen. Ook bij de aanleg van snelwegen of stuwdammen is dit het geval.
Verder is China vooral heel groot, met heel veel mensen. In grootte ongeveer gelijk aan de US, maar daar wonen geen 1,3 miljard mensen (maar ongeveer een kwart daarvan). Eigenlijk reis je gewoon door een heel continent. We hebben dan dus ook nog maar een klein stukje gezien. We zijn vooral in het zuidwesten geweest, waar veel etnische minderheden wonen.
Omdat ik al wat langer geinteresseerd was in China, heb ik in Indonesie een boek gekocht getiteld: When Chine rules the world, van Martin Jacques. Dik boek, dat niet zo makkelijk wegleest, maar wel interessant.
Het gaat in op de geschiedenis van het Westen en China. De schrijver stelt dat de economische ontwikkeling van Europa en China tot 1800 niet zoveel van elkaar verschilden. Daarna kwam echter de industriele ontwikkeling en werden de Europese landen (met name Groot Brittanie) steeds dominanter. Zij hadden door hun kolonien veel land, arbeid en middelen beschikbaar en bouwden een grote voorsprong op op China. De Chinezen moesten zich schikken naar de wensen van Europa, ook al zijn ze nooit echt als land gekoloniseerd. Vervolgens werd Japan steeds sterker en zij hebben een gedeelte van China veroverd. Dat zit de Chinezen ook nu nog heel erg dwars. De US kwamen als winnaar uit de WO II en bepaalden dat de dollar reservemunt werd en werden de rest van de 20e eeuw de dominante factor.
Nu leven we in een tijdperk waarin de macht van de US tanende is en China wordt steeds sterker. De schrijver neemt in ogenschouw dat China al een hele oude, doorlopende beschaving kent, ruim 2000 jaar. China heeft zich altijd de Middle Kingdom genoemd, eigenlijk het middelpunt van de wereld (voordat Amerika en Europa bij hen bekend waren). Alles wat buiten hun rijk lag, noemden ze barbaren. Ze voelden zich superieur aan de andere volken en die moesten dan ook hun eerbied bewijzen aan de Chinezen. Toen de Europeanen rond 1800 in beeld kwamen, veranderde dat. Ze vochten de opium oorlog tegen de Engelsen en verloren. De schrijver stelt dat ze eigenlijk anderhalve eeuw vernederd zijn, maar dat die superioriteit er nog steeds inzit. Nu China weer sterker wordt, zal dat oude gevoel ook weer sterker worden. Nu al worden de minderheden in China slecht behandeld (oa Tibetanen en Oeigoeren). 91% van de Chinezen is Han Chinees. Dat is een term die rond 1900 bedacht is door de toenmalige bevelhebbers om een eenheid te creeren. In feite is dat ook een mix van minderheden, maar door de vele verplichte volksverhuizingen heeft men het gevoel dat men 1 ras is. Overigens probeert de overheid die taktiek nu ook weer toe te passen, maar zonder succes. Er zijn heel veel Han Chinezen verhuisd naar Tibet en het gebied van de Oeigoeren. Daar zijn ze nu in de meerderheid en hebben de meeste handel in handen. Het heeft niet geleid tot integratie, maar juist tot spanningen. De oorspronkelijke bewoners worden onderdrukt.
Er zijn dus ruim een miljard Han Chinezen die zich 1 ras voelen (ze geloven ook dat ze niet van de Afrikaanse oermens afstammen, maar een apart ras zijn, oa door de recente vondst van een oud skelet in China). De schrijver geeft aan dat dit in de toekomst ook een rol in de wereld kan gaan spelen. Tot nu toe wordt gedacht dat China in de loop van de tijd wel zal gaan lijken op het Westen, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. We zullen zien, de toekomst zal het uitwijzen. Ik denk zelf dat het met name voor Japan lastig zal worden. Dat die een stuk van China hebben veroverd tijdens de WO II zit ze nog heel diep. Dat zag je deze week ook weer met de rel over de gevangen genomen vissers. Vooralsnog wordt Japan door Amerika gesteund, dus dat wordt interessant.
China heeft al vriendschappelijk banden aangeknoopt met alle landen rond India, om die concurrent wat meer geisoleerd te laten raken (oa door die haven in Sri Lanka).
Het is natuurlijk maar de mening van 1 schrijver, maar hij heeft het hele verhaal wel goed onderbouwd. Ik geef hier natuurlijk maar een heel klein stukje van het boek weer.
Ik ben beniewd wat er allemaal van uit komt, ik blijf het volgen.
Verder is natuurlijk interessant wat er met het huidige regime zal gebeuren. Wij hebben gemerkt dat mensen daar eigenlijk niet over willen of durven praten. Veel mensen zijn redelijk tevreden, omdat onder deze leiders veel economische voorspoed tot stand is gekomen. Het is de vraag hoe het volk zal reageren als de werkeloosheid sterk stijgt. Dat is ook de reden waarom China de koers van de Yuan kunstmatig laag houdt, de koers van de munteenheid wordt gewoon door de regering vastgesteld. De Yuan is dan ook niet te koop op de internationale valutamarkt. De export is heel belangrijk voor China, dus houden ze de produkten goedkoop. Maar Amerika heeft vorige week bedreigd met invoerrechten heffen op de produkten. Heel langzaam gaat de koers dus iets omhoog.
Verder veranderen er ook wel langzaamaan zaken. Tot voor kort moest je een Chinese zakenpartner hebben om iets op te starten en dat betekende dat de helft van de winst dus gewoon verdween. Tegenwoordig hoeft dat niet meer en kunnen bedrijven zelfstandig zaken doen.
Ook wordt er aan gewerkt om de enorme corruptie een halt toe te roepen, met wisselend succes.
Een ander opvallend ding is dat er zo weinig kleine criminaliteit is. Zelfs in een megagrote stad als Beijing is er vrijwel niets van te merken. Dat is ook wel erg prettig reizen, als je niet steeds op hoeft te letten.
Wij hebben een mooie tijd gehad, al moet je je zo nu en dan wel over het feit heenzetten dat de Chinezen nogal aanwezig zijn. We hebben aantal dingen die ons opvielen op een rijtje gezet.
- groot, groter, groots: wat een waanzinnig groot land is dit, met grootse natuur en grote steden
- onwijs vriendelijke, nieuwsgierige mensen
- makkelijk vervoer
- lekker eten
- met stip op 1 wat we niet gaan missen: die rochel vanuit de tenen, door de longen naar de keel, gevolgd door een volle vette fluim de straat op
- gevolgd door kotsen in de bus en de hele harde bedden (want dat is goed voor je rug, amehoela, we slapen er niet zo lekker door!)
- wachten - voor wat dan ook- lijkt wel een doodszonde, met toeteren, voordringen en gevaarlijke inhaalmanouvres tot gevolg
- chinese toeristen die en masse in groepsverband door het land trekken
- losse thee ipv theezakjes, en een dekseltje op je theebeker om de blaadjes niet in je mond te krijgen
- je eigen thermo beker, want overal kun je (gratis!) heet water tappen, dus altijd je thee on the go
- geen stilte aub: schreeuwen naar elkaar, door de telefoon, radio mee tijdens natuurwandeling, TV zo hard dat je elkaar niet kan verstaan
- mooie oude dorpen, huizen en cultuur
- meteen rust zo'n 20 meter buiten de drukte (de groepen volgen het vlaggetje)
- voor het eerst geskyped! - ook al was de verbinding dan een beetje slecht
- hele ranzige toiletten onderweg
- soep met stokjes eten
- altijd afdingen
- binnen 5 minuten nadat de bus vertrokken is, slaapt bijna iedereen (behalve de kotsers)
- altijd proberen voor te dringen
- heel hard geeuwen.
- het ongekende talent om op het allerlaatst van richting te veranderen en vlak voor je voeten te gaan lopen, oversteken óf stilstaan (of plotseling stilstaan op een nogal onhandige plek, bijvoorbeeld in de deuropening of onderaan de trap)
Al met al hebben we 6 weken lang veel gezien, geleerd, ons verbaasd en vooral onwijs gelachen.
-
30 September 2010 - 01:16
:
PS Verslag van Beijing volgt nog, de allerlaatste.
-
30 September 2010 - 06:00
Gerard De Jong:
Wat een prachtig verhaal met een heldere analyse van China en Chinezen.
Ik heb genoten van al jullie reis verslagen en ga het missen als jullie weer thuis zijn.
Goede reis naar huis gewenst!!
We houden contact.
Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley