Kandy en Knuckles Range, laatste dagen in SriLanka

We zitten ondertussen in Medan, op Sumatra, maar we willen nog verslag doen van onze laatste dagen in Sri Lanka, want die waren toch weer heel bijzonder. We zijn in Kandy en omgeving, dat ten westen ligt van "the Hill Country", dus nog bergachtig en veel theeplantages.

De verjaardag van Menno is een reisdag naar Kandy, en vieren we eerst door wat flinke discussies over geld met hotel en tuktukchauffeurs. Nou vonden we het ook al erg weinig om 100 Rupees te betalen voor een stuk van 20 minuten de berg op, maar de tuktukmeneer bevestigde het tot 3x toe. Uiteraard bedoelde hij 1000 Rupees toen we op plaats van bestemming waren. Nou kon deze beste jongen niet echt engels, dus we geloven wel dat hij een foutje had gemaakt, maar om op het einde op een prijs uit te komen is nog een gehakkel. Hetzelfde gebeurt in Kandy, waar we hadden afgesproken dat de tuktuk ons langs een aantal guesthouses zou brengen voor een iets hoger bedrag dan "normaal". Eenmaal bij het guesthouse van onze keuze vond hij dat we toch 2,5 keer meer moesten betalen. Hij werd zeer boos toen we hem wel iets extra's gaven, maar in zijn ogen niet genoeg. Maar de eigenaar van het guesthouse stelde ons gerust, de tuktuk's in Kandy halen werkelijk waar alles uit de kast om je maar meer te laten betalen. Voet bij stuk houden dus! En dat heb ik de afgelopen 2 jaar binnen sales natuurlijk wel geleerd ;-). Maar hét kado was natuurlijk 's avonds (bij ons dan), toen die kleine wesley er toch even 2-1 van maakte en wij met ons 2-en het restaurant bij elkaar stonden te schreeuwen van blijdschap. Geen oranjefranje in Sri Lanka verder, dus het hele "oranjegevoel" gaat aan ons voorbij.

De halve finale kijken in Kandy was helemaal een topper! Kandy, grote stad, hotels, kroegjes, geen probleem zou je denken! Echter, half elf is hier al heeeel laat, voetbal kijken ze omdat er toeristen zijn, dus om twaalf uur 's nachts nog een bar vinden met voetbal: onmogelijk!! We ontmoeten gelukkig Nederlanders die aangeven dat in hun hotellobby wel een tv staat die het uitzend. Dus om kwart voor twaalf komen we in een totaal donkere en verlaten lobby aan....(geen nederlanders...) en de receptionist die nog net wakker is verwijst ons uiteindelijk naar de tweede verdieping van het hotel. Licht uit, bar dicht, tv uit, geen mens te bekennen. En daar hebben we met ons 2-en in grote pluche stoelen (het was een poepchique hotel!) de tv aangekregen en stilletjes zitten kijken. Wat een aparte oranjebeleving toch weer. Terug naar ons guesthouse nog een tuktuk gevonden, die blij was dat het stil was op de weg want nou kon ie lekker hard.... de nodige borrels die hij achter de kiezen had maakte hem helaas ook wat enthousiast.....

In Kandy zaten we in een prachtig oud, koloniaal, huis, met een prachtige tuin, en een kamer zo groot dat je er een best feest kan geven. We begrepen het niet helemaal, want het was dezelfde prijs als een guesthouse, maar we hebben er maar van genoten. Er was verder niemand, dus we hadden het hele huis voor onszelf (samen met het jongetje dat de hele dag Sri Lankaanse soaps zat te kijken voor de tv). Verder hadden we een prachtig uitzicht over de stad en het meer dat midden in de stad igt.
Kandy is eigenlijk de eerste "echte" stad die we zien. In het algmeen bestaan stadjes in Sri Lanka uit een of meer drukke straten (bussen, tuktuk's, auto's etc) met links en rechts een enorme verzameling aan hokjes, hutjes en huisjes die als winkeltje dienen voor levensmiddelen en huishoudartikelen. Gezellig is het nooit. Kandy is meer een stad met mooie wat oude koloniale gebouwen en een mooie tempel. Het ligt tussen een paar heuvels in, in het midden is een meer(tje), het is heel erg groen, terwijl er veel mensen wonen, en tegen de heuvels zijn mooie huizen gebouwd. Uiteindelijk zijn we hier 5 dagen gebleven om ook een beetje te relaxen. Verder hebben we de "bookfair" bezocht; heel veel boeken en heel veel mensen! En Menno vindt nog een paar mooie boeken over slangen en vogels, maar allemaal te groot, zwaar (en specifiek) om mee te nemen. De " kandy-dansers" zijn (in Sri Lanka) erg beroemd, en we gaan naar een voorstelling kijken. Met zo'n 100 toeristen in een zaaltje kijken naar (folklore)dansen op het podium. Het is best aardig om te zien, en we zijn blij dat we dit al in Ella in de optocht hebben gezien. Verder "de tempel van de tand" bekeken. Dit is het heiligste dat er voor de boedhisten is in Sri Lanka. Het is een mooie tempel, waar binnen in (in een huis, in een hokje, in een hokje, onder een gouden altaar) een tand van boedha bewaard wordt die destijds tijdens/na zijn crematie is weggenomen. Met z'n allen mag je langs een deur schuifelen, waarachter (op zo'n 15 meter afstand) je dus het altaar ziet. En druk!

Wat erg bijzonder was is dat we Mahesha weer hebben ontmoet (onze yoga-leraar). Hij woont net buiten Kandy. In een klein huisje op een heuvel. Het is een soort "leefgemeenschap" waar het een zoete inval van mensen is, erg leuk. Er zijn een paar kleine huisjes voor (eenzame) meditatie, en op het moment dat wij er zijn, zijn er ook 2 monniken die daar wonen. We krijgen een rondleiding over het terrein, drinken een kopje thee en kletsen er gezellig op los. Voor de volgende dag spreken we af om met Mahesha naar een "cave-tempel" te gaan. Er is in Sri Lanka een hele grote (Dambulla) waar we niet zijn geweest, waar wij heen gaan is 1 grot, die voor ons opengemaakt wordt met een enorme sleutel (formaat soeplepel). De wandschilderingen binnen zijn een paar honderd jaar oud, het is een prachtig plekje. Daarna worden we uitgenodigd voor de lunch, wat weer erg lekker is. Daarna is het tijd om afscheid te nemen. Eind november is hij weer in Duitsland waar hij 2x per jaar yoga-les geeft. Overigens geeft hij in de meest chique tenten in Sri Lanka les, terwijl hij zelf helemaal niks om luxe geeft. Hij wil graag een stille plek om te mediteren en zijn chai chi te kunnen doen. Een mooi contrast.

Onze laatste dagen zijn we "op tour" geweest. Ravi is 4 dagen onze chauffeur en gids, en het is reuze-gezellig. Ook Ravi is na een halve dag alleen nog maar op insecten jacht....
Eerst naar "Knuckles Range" een berggebied dat nog redelijk gesloten is (weinig mensen die er wonen). Er gaat nog een "mannetje" mee die de tent, kookgerei en eten draagt en daar gaan we, de berg op, kamperen. Halverwege de eerste theeplantage moeten we onze schoenen en sokken uitdoen en onze benen insmeren met "dettol". Daar houden de bloedzuigers niet van, en word je niet gebeten. Bloedzuigers zijn gewoon kleine wormpjes, maar het idee dat ze je bijten en zich volzuigen met je bloed is zooooo vies. Ze zijn erg snel en voor je het weet heb je op elke schoen een paar van die beesten kruipen en kronkelen. Ik probeer ze er nog af te trappen, wat soms ook lukt, maar het blijkt dat ze dat goedje echt vies vinden en zich laten vallen zodra ze dat ruiken. Na twee dagen benen insmeren blijkt dat dettol ook een klein laagje huid van je handpalmen verwijdert (...). We zetten de tent op, op een rots....inderdaad, geen haringen de grond in. Het is een lichtgewicht tentje, en dat komt doordat het eigenlijk een 1persoonskindertentje is, waar we met ons 2-en in mogen. De slaapzak is tevens matje.... het wordt een "hard" nachtje slapen. Helemaal omdat één van de twee anderen geen moeite heeft met "hard", en binnen 1 minuut als een waanzinnige ligt te snurken.

Na het opzetten van de tenten wandelen we door naar een plateau, waar een mooi uitzicht hebben op de Knuckles, het is een prachtig gezicht en omgeving. Erg bijzonder. Eten bij het kampvuur en kijken naar miljarden sterren! Daarna gaan Menno en Ravi weer op pad om nog meer gekke diertjes te vinden, op zoek naar boomkikkers en sprinkhanen. De geluiden die je 's nachts hoort, geweldig! Allerlei cicades, in de verte horen we apen wat brullen. En met dit geluid wordt je 's ochtends ook weer wakker. De beentjes weer met dettol insmeren en op naar een waterval! De lunch is bij "het mannetje" in het dorp, wat nogal primitief is. Er wonen met name theeplukkers. Via een "jeepsafari" langs de berghellingen, waarbij zoals beloofd door Ravi de insecten inderdaad de jeep inkomen, komen we weer in de bewoonde wereld. Hier komen weinig toeristen, we zijn ook op de weg één grote attractie... De derde dag gaan we de bergen uit, en meer richting het oosten dalen we weer naar zee-niveau, wat direct te merken is want het wordt weer snikheet! Via een prachtige route (palmen, meren, rijstvelden) komen we bij Wasoguma national park. Er stapt een "tracker" in, wat een fluim!, en we gaan op zoek naar olifanten. Op het einde van de safari komen we een grote groep van ca 30 olifanten tegen die ons langzaam voorbij lopen, een mooi gezicht. De tracker is een fluim omdat hij een hoop niet ziet, en als ie wat ziet dan jaagt ie het zo'n beetje weg. Maar goed....
Tijdens de eetmomenten hebben we lange gesprekken met Ravi, die ons veel vertelt over Sri Lanka (geschiedenis, politiek, maatschappij). Onwijs leuk om dat allemaal te horen. Als we ergens zijn waar we zelf wat kunnen rondwandelen valt hij prompt in slaap. Vanmiddag bij een waterval stapte ik zowat op hem. Op zijn buik op een rots tussen de bladeren lag hij languit te snurken....

Sri Lanka was echt een prachtig land, heerlijk eten, vriendelijke en nieuwsgierige mensen. We hebben hier een supertijd gehad!