La bicicletta en el coche por favor

La bicicletta en el coche por favor!

Je fiets in een auto vervoeren dat kennen de Spanjaarden niet....Afgelopen maandag konden we onze huurauto voor ons laatste weekje Spanje ophalen bij het treinstation in Valencia. 's Ochtends op de fiets naar de stad, wat op zich al een heel avontuur is. Auto's rijden erg hard, bumperkleven is (na voetbal) de tweede sport en fietspaden zijn er niet of nauwelijks. Gelukkig is het vrij normaal om overal over de stoep te fietsen. Volgens de meneer van de autoverhuur die ik had gevraagd om me even te helpen de fiets in de auto te leggen was het niet mogelijk. Hij keek nog eens van de kofferbak naar mijn fiets en weer terug "mas grande", die fiets is te groot. Dus ik beeld uit dat de achterbank wel naar voren kan. Toen legde ik de fiets erin, voorwiel steekt er netjes uit en wil de achterklep dichtduwen. Gewoon, zoals we dat in Nederland zo vaak doen. Maar dat was zeker de bedoeling niet. Dus de meneer enorm duwen en trekken aan de fiets, todat ik zag dat het voorwiel er makkelijk uitkon. Toen was het zo gepiept, met de achterklep ook echt dicht. Mezelf met auto met fiets tussen de bumperklevers gewurmd en met maar een kleine omweg het hotel weer gevonden.

Na een heerlijke en gezellige week zonnebaden op Mallorca zijn we dus naar Valencia gegaan. We hebben de intriges van het animatieteam achter ons gelaten (mag Femke of Manon de microfoon vasthouden, wie vervult de hoofdrol in Grease en zijn alle kleine meisjes nu verliefd op Koen of op die andere leuke jongen...), alsmede het veel te lekkere en overdadige toetjesbuffet, maar ook zeker de mooie stranden en prachtige baaien. We zijn nog een dagje naar de NoordOostpunt gereden, een prachtig uitzicht vanaf hoge kliffen naar diepe tropisch gekleurde baaitjes. De laatste dag met z'n allen in zo'n baaitje vertoefd. Het zeewater is nog ijs-en ijskoud, maar ik ben er ingeweest met Vera. Niet vergeten te vermmelden dat ook Wilkin en Zoë het water in zijn gerend. Maar eventjes in het water en dan snel weer opwarmen in de zon. De dag afsluiten met een biertje op het terras....geen straf. Het was heerlijk om zo'n echte vakantieweek te vieren met z'n allen.

Valencia was een aangename verrassing. Een bijzondere mix van oud en heel modern. Het is de derde stad van Spanje, dus wel echt een stad. Maar aan de andere kant niet zo druk en vrij relaxed. Ook relatief weinig toeristen. De binnenstad mooie oude kerken en kleine kronkelstraatjes, daarbuiten een soort van "oud-zuid", met gezellige terrasjes en goede restaurantjes. Om de stad liep een rivier, in de rivierbedding is nu een kilometerslang park gemaakt. Aan het einde staan een paar supermoderne designgebouwen (ik zet wel ff foto op de site, het heeft iets weg van dat opera gebouw in Sydney), met een museum, een IMAX-bioscoop en een Aquarium. Dat laatste is erg mooi gemaakt. Met buiten allemaal baden voor oa zeehonden, flamingo's en schildpadden. Onder de grond allemaal echte aquaria, waar vanalles in zwemt. Van een soort van prehistorisch beest de "zeedraak" (een heel apart soort zeepaardje) tot haaien en andere gigantische vissen. Valencia heeft ook nog een enorm strand met een boulevard met allemaal restaurantjes, en een haven met prachtige bootjes. We hebben lekker buiten gegeten aan gezellige pleintjes. De bewoners (ik heb de fraaie exemplaren je nummer gegeven, Niels) zijn echte levensgenieters en paraderen vanaf een uur of 8 's avonds door de stad. Wel een aanrader voor een stedentripje.

Terug naar de sneeuw

Na Valencia hebben we besloten naar een mooi stuk van de Pyreneeen te gaan, met steile pieken en oneindig veel meertjes. Op dit moment zitten we in Erill La Vall , een piepklein dorpje, in een hotel voor onszelf alleen, naast een van de zes middeleeuwse Unesco-kerkjes. Het is hier nogal laagseizoen, want via de website van het hotel leek het alsof het dicht was, maar via een boekingssite is het ons gelukt. Maar anders was het hotel echt wel dicht geweest. In dit hele gebied (een ski-gebied) is het nogal rustig, we moeten een flink eindje rijden voor het avondeten, maar dan heb je wel wat! Vanaf ca 1700 meter ligt hier nog sneeuw, dus gisteren weer een klein stukje door de sneeuw gelopen. Verder is het vooral een ruige omgeving met veel rotsen. Het uitzicht vanuit onze kamer is ook prachtig: op de kerktoren, daarachter een ruige berg met sneeuw en een watervalletje. We gaan nu snel weer naar buiten!

PS: Norman, deze auto kan wel MP3 cd's aan, "zij gelooft in mij" hebben we lekker mee zitten zingen vanaf je heimweecd