Een felle zon zal je bedoelen!

Joehoe, we zijn in Sri Lanka! Zaterdagmiddag vertrokken (dank Ingrid, hopelijk is het bandje in orde?), en zondag ochtend aangekomen. Een overstap op Dubai, als je van gekkigheid écht niet meer weet wat je met je geld zou moeten doen, kun je altijd daar nog gaan shoppen. Hebben we dus maar niet gedaan.

Op de luchthaven haalde meneer Mark ons op, helemaal met zo'n bordje met je naam erop, dat hadden we nog nooit gehad. De warmte komt als een warme klamme deken om je heen als je buitenstaat. En vervolgens begint het (10 minuten) heel hard te regenen. Het is dan ook regentijd... Die regen is zo weer over, de klamme hitte blijft. Drie keer douchen op een dag werkt verfrissend. 's Middags even rustig aan om te wennen. We slapen vlakbij zee (straat oversteken), en op het strand zijn veel mensen, wandelen, cricket, volleybal. Alleen van het kijken ernaar staat het zweet al op onze rug. De wandeling naar "het centrum" van Negombo is zowaar vermoeiend, en we nemen fijn de tuktuk terug naar het hotel.

De mensen zijn hier reuzevriendelijk. We voelen onszelf soms meer een attractie dan dat het land voor ons is. Helemaal als we de volgende dag op de fiets stappen om de omgeving eens wat te gaan bekijken. Op de vismarkt komen weinig toeristen, we worden flink aangekeken. Maar ook op straat is het continue "hello", "where from you?", grote glimlach en zwaaien. Toeteren hoort er ook bij, om even te waarschuwen dat je eraan komt. Helaas heeft de fiets niet eens een bel.... In Negombo staat nog een oud Hollands fort, dat zo goed is gemaakt dat het nu een gevangenis is ;-). Nou ja, de portugezen hebben het nogal verbouwd, en alleen de oude poort van 1648 staat er nog. We fietsen richting Colombo (de hoofdstad) over een hele smalle landtong, links 200 meter, en dan is er een lagune met mangrovebos. Rechts 200 meter en je staat met je voeten in de Indische Oceaan. Op het strand wonen vissers in kleine houten hutjes, maar dan ook letterlijk op het strand, zo'n beetje op de vloedlijn.

's Avonds bij de buurman van het hotel gegeten, een heel grappig mannetje dat ineens in het Duits begint te praten tegen ons (wat ikzelf nog knap lastig vind, want mijn Duits is sehr slecht). Hij is Duits aan het leren vanwege de toeristen, en wil graag oefenen. Entschuldigung, haben sie eine vrage, als we even naar het menu kijken.... Ook deze dag (avond) begint weer te hozen maar slechts voor 10 minuten, het dak lekt, dus iemand zoekt een droog tafeltje verderop. Ach ja, volgend jaar heeft hij een nieuw dak en fully air conditioned, horen we de eigenaar enthousiast vertellen... De bananen voor het toetje moet ie nog even aan de overkant bij het winkeltje halen...

Gisteren hebben we een hele mooie tocht gemaakt. Eerst 's ochtends met de tuktuk, én onze koffers, een kilometer of 15 naar een treinstation. Daar wachten (trein vertraging, zul je altijd zien...) om vervolgens 6 uur lang (voor slechts € 3,5, voor 2 personen!) in de stoptrein te zitten naar Anuradhapura. Een van de oude koningssteden in het NoordWesten. Op zich is de afstand niet zo groot, 160km, maar met het slakkegangetje en heeeel veel stops onderweg, wordt het dus een mooie safari door Sri Lanka. De kleur groen moeten ze hier hebben uitgevonden, alle grasjes, bomen, struiken, rijstvelden, alles is zo ontzettend groen ). In de trein lopen mensen af en aan met allemaal snackjes en drankjes. Over de reepjes mango gaat gewoon lekker een flinke dot chillipoeder, anders smaakt het ook maar zo zoet ;-). Het is erg lekker overigens! De hele reis kun je lekker uit het raam hangen (of uit de deurpost, want als ze er al in zitten, de deuren naar buiten staan continue open, dan tocht het tenminste een beetje lekker door). Langs allemaal dorpjes, weilanden, bossen. Van alles te zien! Weinig te horen, want de trein maakt een oorverdovend lawaai, metalen platen klapperen over elkaar heen. In Anuradhapura stappen we uit, en meteen komt er een tuktuk chauffeur op ons af om ons naar ons hotel te brengen. Deze tuktuk is wat kleiner dan de eerste, de koffers op elkaar op het achterbankje, dan ik op 1 bil er naast, en Menno half op schoot en half uit de tuktuk, past prima toch? En laat deze chauffeur nou een slimmerd zijn, die ook nog aardig Engels kan (trouwens ook wat woorden Duits en Nederlands). Binnen 2 minuten krijgen we 2 schriftjes in onze handen met zijn "recensies". Hij doet dus ook tours. Sunil heet de beste man. In het hotel neemt hij de tijd voor ons (na 6 uur treinen...), om te laten weten wat hij allemaal voor ons zou kunnen doen. Wat een wijsneus. Maar wel leuk, want we zijn hier maar 3 dagen in de regio, en willen wel een hoop zien. Dus morgenochtend komt hij ons ophalen, en dan gaan we drie dagen (met de tuktuk én onze koffers) met Sunil op pad. Net als vandaag gaan we nog een andere oude Koningsstad bezoeken, een heilige rots en we gaan door een aantal Nationale Parken, waar onder andere Aziatische Olifanten voorkomen.

Vandaag zijn we aardig verbrand (terwijl we toch al wel echt dachten een kleurtje te hebben), want ook al is het zogenaamd regentijd (we hebben al die dagen pas twee keer 10 minuten regen gehad): de zon schijnt enorm fel, ook als er wolken zijn (en die waren er vandaag weinig). Weer op de fiets, door de "oude stad". Het is stad die al voor onze jaartelling bestond, en waar een aantal zeer heilige plaatsen zijn voor de boedhisten. Zo zijn er een aantal hele grote en oude Dagoba's (in Tibet noemen ze die Stupa's), een soort tempels, maar je kan er niet in, ter ere van voetstap/tand/teennagel/visioen van Boeddha. Ook heel vee ruines van oude kloosters, waar 3000 a 5000 monniken per klooster in konden wonen. Het was echt een enorme stad. Bij een meertje even uitrusten (menno sprinkhanen vangen), zit ik daar lekker rustig te genieten van het meertje, de vlindertjes, de bloemetjes, zie ik voor me neus ineens een enorm beest uit het water opkomen....aaaahhhh toch geen krokodil, wat moet ik doen, rustig blijven, maken dat ik wegkom??? Snel de camera pakken, want het is een enorme Varaan! Duidelijk bang, want zodra ik in actie kom, doet hij dat ook, en heb ik een vage foto van een vertrekkende varaan gescoord ;-) Later ziet Menno de slang die voor ons de weg oversteekt pas op het laatst, waardoor hij de slang net niet over zijn kop rijdt met de fiets.... Het is hier een mooie dierentuin. Bij een prachtig oude villa is het tijd voor wat te drinken op de veranda. En er is een boekenwinkeltje...dus het eerste boekje over vogels in Sri Lanka is binnen. We hebben al prachtige ijsvogeltjes gezien, witte ibis, een hornbill, kolibri en bijeneters. Ook stikt het hier van de vlinders.
Tot slot zijn we bij de Sri Maha Bodhi geweest. Dit is een boom (lijkt op een populier) van 2000 jaar oud. En eigenlijk gaat het hier allemaal om voor de boedhisten. Met als gevolg dat we langs 4 (!!) militaire controle posten moeten voordat we het terrein van de boom op mogen. Deze boom moet beveiligd worden, en omdat de oorlog met de Tamils nog niet zo lang voorbij is, is het hoogste staat van paraatheid. Dit is omdat deze boom voortkomt uit een stekje van de heilige bo-boom uit India waaronder Boeddha zijn verlichting ontving. Goed, het is een boom, met altaars erom heen. Je komt niet echt bij de boom, je mag er omheen lopen (er staat een flinke muur omheen). Voor ons persoonlijk was het niet het hoogtepunt.

Voor de eerste vier dagen lijkt me dit wel een mooi (lang) verslag... Het komt erop neer dat het tot zover een prachtig land is, met hele aardige mensen, het is allemaal erg relaxed, we worden nergens opgejaagd. We zitten gelijk vanaf dag 1 helemaal in reismood. We hadden veel meer toeristen verwacht, maar hebben er nog maar een paar gezien.

Vandaag voor het eerst een pittige curry op (voor SriLankaanse begrippen was die mild), met een gemeen peppertje, dat pas na een paar happen ging branden, waardoor je al erg veel op hebt voordat je doorhebt dat je nog een half uur na zit te adem happen om af te koelen.

We zijn benieuwd naar de uitslag van de verkiezingen....