Oooohhhhmmmmm

3x Ohm, daar begon elke ochtend en elke middag de yoga-les mee die we afgelopen week hebben gehad. Om half acht 's ochtends en om half vijf 's middags kregen we 1,5 uur yoga les. Tussendoor tijd voor je zelf, wat gezien de hitte en de zeer hoge luchtvochtigheid de eerste dagen neerkwam op niks doen. Een middag zijn we op pad geweest met andere gasten: langs een schildpaddenopvang, een tempel en via een theeplantage weer terug naar de yogales. Toch best veel gezien in korte tijd!

De locatie was prachtig (zie vorige verslag en foto's bij dit verslag), maar aan de trein door de voortuin (eerste om 5 uur 's ochtends, een antieke diesel die flink toetert, want de rails zijn tevens wandelpad voor de bevolking en de koeien) zijn we niet gewend geraakt. Het yoga vind ik (joline) erg leuk, menno wat minder. De rug wordt er ook niet veel beter van, dus na een paar keer houdt Menno het voor gezien. De yoga-leraar, Maheshe, is een heel bijzondere man, wat we positief bedoelen. Hij is helemaal "in balans". Hij woont in een Ashram (soort commune) waar de tijd besteed wordt aan yoga en meditatie. Hij geeft op een prettige manier les, heel rustig en helpt je goed. En hij probeert Menno ook goed te helpen met andere oefeningen voor zijn rug. Hij is onwijs aardig en vriendelijk. Hij heeft zijn eigen yoga-school in Kandy, dus als we daar in de buurt komen gaan we kijken of hij er is. Misschien nog een lesje yoga mee doen ;-)

De eigenaar van de locatie, Devinda is nogal het tegenovergestelde: een Sri Lankaanse playboy op leeftijd. Vindt het erg gezellig dat er veel alleenstaande vrouwen op yoga-kamp komen bij hem (zelf heeft ie niet zo heel veel met yoga). Komt uit een rijk nest, en dat is te merken. Hij heeft zelfs een belletje op tafel staan om zijn personeel te laten weten dat er wat moet gebeuren (ventilator aanzetten, meer eten op tafel zetten, thee brengen). Niet helemaal "ons ding". We ontmoeten er ook een Hollander, Gerard, hij blijkt een zeer goede reisgids te zijn en helpt ons met allerhande tips en ideen. Om de acht weken is hij in Sri Lanka, want hij besteedt al zijn tijd aan "zijn" stichting, Ayesha en CareLanka. Deze stichting heeft een aantal projecten in Sri Lanka, met name gericht op kinderen. Naast het hotel staat een school die CareLanka helpt te onderhouden en verbeteren. Zo betalen ze een extra leraar om de kinderen die nog niet zo goed kunnen lezen en schrijven bijles te geven, hebben ze een groentetuin aangelegd, een grote bibliotheek en toen wij er waren werden er grote tanks gebouwd om regenwater op te vangen, zodat ze daarbij de groententuin konden sproeien (want kraanwater is duurder). Ook helpen ze met een weeshuis voor jongens, een bejaardentehuis en een huis voor blinden. Als het gaat lukken gaan we nog kijken bij een zuivelfabriekje dat ze ook gaan helpen! Misschien ligt daar mijn toekomst wel ;-). Als je geinteresseerd bent: www.ayeshafoundation.com en www.carelanka.nl

Met behulp van Gerards kennis en "netwerk" ga ik (menno) een dagje"de jungle" in, ondanks horrorverhalen van Devinda over kluwen bloedzuigers die overal over de grond rollen. Er zitten inderdaad wel bloedzuigers onder de bladeren op de grond. En die kunnen heel snel klimmen. Er zat een hele grote op mijn middel en die begint hard te bloeden als je hem er vanaf trekt. Maar het doet verder geen pijn en jeukt ook niet. Bij het junglepark zat een klein onderzoekscentrum en opvang voor dieren (ze doen ook voorlichting op scholen en kweken zeldzame planten). Toen ik vertelde dat ik boswachter in Nederland was kreeg ik de uitgebreide tour. Ik ben daar uren geweest. Met het geld van de toeristen deden ze onderzoek naar vissen, libellen en kikkers. Ze hadden al meerdere nieuwe soorten voor de wetenschap ontdekt. Sinds kort (heel kort, 2 dagen nl) kon je er ook als volunteer terecht. Dan krijg je eten en onderdak en kun je alles over de jungle leren. En zelf onderzoek doen als je wilt. Toen ik zei dat ik sprinkhanen leuk vond, gingen ze helemaal los. Ze vertelden dat er nog nooit onderzoek naar sprinkhanen was gedaan in Sri Lanka en dat er heel veel nieuwe soorten voor de wetenschap te verwachten waren. Ze gingen vast de komende tijd sprinkhanen vangen en fotograferen en op zoek naar literatuur, voor als ik ooit langs mocht komen. Ik heb geprobeerd de verwachtingen te temperen, en gezegd dat ik het wel leuk zou vinden, maar dat ik echt niet wist of ik ooit nog terug zou komen. Maar volgens mij gingen ze toch maar vast aan de slag. We zullen zien. Het was in ieder geval weer een mooie ervaring.
Dus als er mensen zijn die dit lezen en in de buurt van Galle zijn. Ga een middagje langs bij het meer van Hiyare. Je kunt er zo met de Tuktuk heen. Je kunt een boottochtje maken op het meer en een wandeling door de jungle. Je kunt kunt een vrijwillige bijdrage doen die ten goede komt aan de stiching (Wildlife conservation society Galle). Laat je rondleiden door Sampadh, hij weet alles van het gebied.

Ik (Joline) ga naar Galle, waar het oude gedeelte (het fort) destijds voor een deel door de Hollanders is gebouwd. Er is een Nederlands Hervormde kerk, de Leynbaanstraat en een vuurtoren. Het is niet een compleet mooi opgeknapte wijk, er wordt gewoon geleefd en gewerkt, sommige gebouwen zijn mooi opgeknapt (museum, chique hotel, mooie souvenirwinkel) en een hoop nog niet. Het is leuk om er doorheen te wandelen. Omdat Menno in de jungle is, ben ik er alleen, en dan krijg je toch meer aanspraak. Maar vervelend worden de mensen zeker niet.

Na een weekje yoga zijn we doorgereisd naar Tissa, aan de oostkant van Sri Lanka, een stukje het binnenland in. Het is hier gelijk een stuk minder vochtig en daardoor veel aangenamer om buiten te zijn. De rit hier naar toe is weer een mooi avontuur. In Galle met de bus. Geen aircobusje, maar gewoon de grote stadsbus. En dan hobbeldebobbel en 50x stoppen naar de volgende grote stad. Het kost werkelijkwaar niks (70ct, voor met z'n tweëen), en de bus wordt lekker volgepropt. We moeten ergens overstappen, en daar loopt iemand met ons mee om de juiste bus aan te wijzen. Ons was verteld dat we hier wel met de toch wel wat comfortabeler airco-bus konden gaan, maar niks is minder waar. En dus weer hobbeldebobbel, 100x stoppen 3 uur lang met de bus (€1,50 deze keer).

Na ongeveer 2 uur rijdt de bus een stukje het binnenland in, en ineens verandert het landschap. In plaats van allemaal palmbomen, grote groene varens en struiken, wordt het droger en weidser. Het uitzicht is enorm, de grond wordt droger en de dichte begroeiing maakt plaats voor meer verspreid staande lage boompjes. Het lijkt wat meer op ZuidAfrika zo.

Aangekomen in Tissa worden we zowat bedolven onder "de mannetjes" die ons weg willen brengen, gids zijn, hotels weten. Dit plaatsje ligt dicht bij 2 nationale parken waar veel toeristen naar toe gaan om een safari te maken. Hier leven veel Aziatische Olifanten, jachtluipaard, beren etc. De meeste mensen zullen die al met een vooraf geregelde tour doen, dus als wij met onze hutkoffertjes uit de bus rollen zijn we natuurlijk een mooie prooi voor de mensen hier. Alle smoesen worden uit de kast gehaald om ons naar een hotel van hun keuze (commissie) te brengen (de mensen van jouw hotel zijn niet aardig, het is er vies) en als we met een niet-opdringerige tuktukchauffeur gaan, blijkt bij het hotel waar we eerst gaan kijken dat er 3 mannetjes achter ons aan gereden zijn!! Het is toch niet te geloven. Zo graag willen ze dat we met hun meegaan op safari of naar een ander hotel. We kiezen voor een wat luxer hotel, waar het uitzicht prachtig is (rijstvelden), een lekker zwembadje, heerlijke bedden, en.....geen trein door de tuin!!! De achtervolgingsmannetjes mogen hier blijkbaar niet naar binnen.

Eerst maar eens lekker slapen en dan kijken we wel even of en hoe we op safari gaan....

Ooohhhmmmmm
Menno en Joline

PS: we hebben een weekje geen internet gehad, dus ondertussen zijn we al weer verder, nieuw verslag komt spoedig!