surfs up!

Arugambay hebben we de afgelopen dagen gezeten. In 2004 behoorlijk weggevaagd door de Tsunami, maar grotendeels weer opgebouwd en het strand en de oceaan zijn prachtig! Het is dus een baai, niet al te groot, met rondom allemaal palmbomen, guesthouses, cabanas en restaurantjes. Eén en al chill, om in het jargon te spreken. De afgelopen dagen was hier een "grote" surfcompetitie, waarvan we de halve en hele finale hebben gezien. De golven waren een paar meter hoog en het is wel erg gaaf om te zien hoe die jongemannen daar door-en overheen surfen op hun boardje. De afgelopen week hadden we al op verschillen plekken in Sri Lanka gehoord over deze wedstrijd, we dachten dat het enorm druk zou zijn, maar eigenlijk viel dat nogal mee. De school kwam in de pauze ook kijken, en een handjevol toeristen zat op het strand. Het is een belangrijke wedstrijd, want de surfers kunnen zo punten verdienen om te promoveren van de "eerste divisie" naar de "eredivisie". HEet heeft het wel iets "schattigs" om hier de promotieteams te zien, gevolgd door 2 fotografen die alles vastleggen, zodat we op de foto staan terwijl we een kopje Dilmah icetea krijgen aangereikt. Ben ook nog geïnterviewd door een plaatselijke krant; wat ik van het surfen vond (geen verstand van), waarom ik in Sri Lanka was (eeuuhh, omdat het hier lekker weer is) etc etc. Ik denk dat iedereen die heeft staan kijken minimaal 3 x op een foto staat en 2x op de video (zeker de meisjes in bikini). Overigens is het leven in Arugambay bijzonder relaxed. Het is ook eigenlijk te warm om je echt druk te maken. Wij slapen bij een tent die de "beach hut" heet, en dat is het ook. Een van aangespoelde planken en boomstammen in elkaar getimmerd hutjes op het strand. We zitten hier nu met uitzicht op de Indische Oceaan. Het is een mooi rommeltje aan hutjes op de grond en in de bomen. De eigenaar is een soort van Sri Lankaanse sumoworstelaar die de hele dag in een sarong rondloopt. Het is helemaal prima in Arugambay!

Wat ook helemaal prima was, was onze ochtend safari die we vanuit Tissa in Yala National Park hebben gemaakt. Om 5 uur stond er een open jeep voor ons te wachten, en in het donker zijn we naar het park gereden. Na het invullen van de formaliteiten en het betalen van de toegangsprijs met zonsopkomst op pad, op zoek naar olifanten en luipaarden. Vanuit het nationale park krijg je verplicht een "tracker" mee (betalen dus). Deze moet zogenaamd de dieren aanwijzen. Nou kon de chauffeur van de jeep dat veel beter, en hij kende ook nog eens alle namen (ook van de vogels) in het Nederlands. Op een gegeven moment zag de tracker dat er 3 jeeps stil stonden bij een bosje (knap!). Toen we onze jeep er recht voor parkeerde (mooi toch...) zagen we waarom: twee jonge luipaarden waren aan het ravotten in de bomen!!! Dat is toch wel echt heel bijzonder om te zien. Als je heel goed kijkt zie je er een op de foto staan. En hiermee hebben we onze "big five" compleet! Daarna reden we zowat voorbij een olifant die rechts van de weg lekker in de bosjes stond te knagen. Verder nog een hele rits dieren gezien: jakhalzen, ooievaars, heeel veel pelikanen, wilde zwijnen, nog meer olifanten, krokodil, aapjes en gelukkig ook edelherten ;-) We hebben maar niet uitgelegd dat we er daar 1000-den hebben rondlopen in Nederland, want zelf vonden ze ze erg bijzonder. Omdat de tracker niet echt nut had gehad, en mij de helft van de tijd vies zat aan te kijken, hebben we hem bedankt maar geen fooi gegeven toen hij zei "Im leaving here madam". Het mooie is dat hij nog even bleef zitten en nogal verbaasd was dat hij écht niks extra's kreeg. Daarna stak hij zijn tong naar mij uit (hahaha!), wellicht dat het hier een enorme belediging is, maar ik moest er om lachen. We hebben "zijn" fooi aan de chauffeur gegeven, die had het dik verdient.

Na de safari zijn we met - daar zijn ze weer- hobbel de bobbel bussen naar Ella gegaan. Dit keer was het wel hobbel de bobbel van het ergste soort. De brakste bus ever, en overal stoppen en sowieso om de 5 meter toeteren (naar wat???). Vier uur later kwamen we met tuutende oren in Ella aan. Het hotel maakte alle herrie en drukte helemaal goed. Ver van het dorpje, een prachtige bungalow op een heuvel met een machtig uitzicht over de bergen en tot aan de zee. Helemaal stil, helemaal goed. Ook het restaurant had een prachtig uitzicht onder een mooie sterrenhemel. Ella ligt op ca 1000 meter hoogte en dat was ook te merken. Overdag is het lekker warm (niet heet) en 's avonds koelt het lekker af. Heerlijk. We hebben er een mooie wandeling gemaakt langs theeplantages, waar allemaal Tamil(vrouwen) de blaadjes staan te plukken en bewaren in een enorme plastic zak die ze met hun hoofd dragen. Behoorlijk zwaar, zeker in de zon. We zijn een rots opgeklommen waarvandaan we ook weer een mooi uitzicht hadden.
Na twee nachten in Ella hebben we weer de bus terug naar beneden genomen (wat sneller gaat dan omhoog!). Het laatste stuk met de tuktuk naar Arugambay. Door een Nationaal Park, nog olifanten in de verte gezien. Onderweg een watermeloen gekregen van de chauffeur. Helemaal leuk.

In Arugambay zijn we nog met de tuktuk naar Panama geweest, een klein dorpje verderop. Omdat er hier tot voor kort nog gevochten werd (ca een jaar geleden) en dit een Tamil en moslim gebied is, is er veel politie en leger op de been. Allemaal checkpoints, en bij eentje moesten we zelfs onze paspoort laten zien! We hebben het yoghurtfabriekje bezocht, maar fabriekje is een veel te groot woord. Het is een stenen halletje (wel gesloten) met 1 kleine machine erin en 1 koelkast. Het was helaas gesloten. Voor de Danoner's onder jullie: het heeft echt geen enkel vergelijk met de fabriek in Rotselaer. Ik denk dat het zo groot was als 3x Piet's kantoor. De tuktuk chauffeur deed erg zijn best om meer geld aan ons te verdienen (bijvoorbeeld door bij vertrek al het 3-dubbele te vragen dan het ritje kost) door vanalles te bedenken wat we ook zouden kunnen zien, te doen alsof de benzine op was, te vertellen dat hij heel zielig was, en "af te spreken" dat hij ons morgen weer zou komen ophalen. Hij ging wel erg ver, en dus werd het een moeizame discussie waarin we notabene ons best moesten gaan doen om terug te kunnen. Menno heeft nog uitgelegd dat hij op die manier niet nog een keer ons als klant zou krijgen. Nou goed....is ook niet belangrijk, maar om te illustreren dat ze hier van alles proberen om geld aan je te verdienen.

En het was (nagenoeg) volle maan in Arugambay. Een machtig mooi gezicht om de maan op te zien komen uit zee. Bij de beach hut betekent dat bbq-en op het strand met iedereen die dat wil. Lekker en gezellig. Een full moon party is het niet geworden, maar bijzonder was het evengoed. Ondertussen zijn we weer in Ella, omdat dit mooi op de oostkant van "the hill country" ligt. We hebben net een mooie wandeling gemaakt, die deels over het spoor gaat (?!). Vanavond vieren ze hier volle maan (wat eigenlijk écht gisteren was, maar vandaag konden ze olifanten krijgen voor de processie...). Schijnt vrij uitbundig te zijn, dus we gaan met de camera in de aanslag maar eens lekker kijken.

Wat tot slot nog leuk om te vermelden is: we hebben een koelkast gekocht!!! Nou denk je natuurlijk, ja..en..dus... je bent toch op reis? Klopt, we hebben het gekocht voor het blindentehuis! Dit is een project dat de Ayesha stichting van de eerder ontmoette Gerard sponsort. Check zijn weblog over dit tehuis op: http://gerardus106.wordpress.com

Groeten vanuit Hilltop Guesthouse met een prachtig uitzicht over Sri Lanka
Menno en Joline