Bridge over the river Kwai

In Kitugala zitten we, op toch wel een heel bijzonder plekje. Sowieso zijn de afgelopen dagen weer erg bijzonder geweest. Om bij het begin te beginnen:

Na de uitgebreide festiviteiten rondom mijn verjaardag, hebben we de dag erna de vroege trein (06.45 uur) genomen richting Haputale. Zo vroeg omdat het licht erg mooi is, en de treinreis door "the hill country" schijnt hele mooie uitzichten te bieden. De reis duurt 1,5 uur en deze keer was de trein wel druk. Het is inderdaad een mooie treinreis, met een gangetje van zo'n 30 km/h door de bergen. Dan weer links en dan weer rechts een vallei met theeplantages en huisjes.

Haputale is in één woord gewoon: vies! Het stinkt als je er op straat loopt, overal ligt troep en de mensen kijken je aan alsof je een gekke attractie bent. Het uitzicht is er echter schitterend! De reden dat we hier zijn is omdat je vanuit Haputale naar "Horton Plains" kan. Dat is een enorm plateau en tevens natuurpark, waar je een mooie wandeling kan maken. Zónder gids! Haputale ligt aan de rand van the Hill Country en kijkt uit over Udawele National Park. Dat ligt zo'n 1700 meter lager en een paar kilometer voor ons, dus het is vooral het vergezicht dat je ziet. De volgende ochtend staat om 05.30 uur de wagen voor om ons in 1,5 uur naar Horton Plains te brengen. Allemaal smalle kronkelweggetjes door eindeloze theeplantages. Als we wat hoger komen verandert de omgeving naar iets wat op een bos lijkt zoals we dat thuis ook kennen. En eenmaal op het plateau is het heuvelachtig groen: gras en bos afgewisseld. We zien meteen een aantal grote herten (samba-deer) lopen. Bij de entree zien we de local-prices (60 Rupee) en de foreigner-prices (1700 Rupee). Een srilankaan betaalt dus 50ct entree, wij betalen zo'n 15 euro entree. Maar het is allemaal prima, want het park is prachtig en als we zo kunnen helpen het te onderhouden is het voor een goed doel. Overigens kost een kaartje voor het natuurgebied waar Menno werkt 1,30 euro. Het plateau ligt op zo'n 2100 meter hoogte, het is nog vroeg, het waait best hard, dus dit is de eerste keer dat we onze trui aan hebben! Het uitzicht, wat World's End genoemd wordt, is erg mooi. Ook al hebben we vanuit Drakensbergen in Zuid-Afrika ook erg mooie uitzichten gezien. De wandeling gaat door dicht nevelwoud (bijna een soort jungle) en over mooie groene heuvels met een idyllsch riviertje erdoorheen. Er komen zelfs veenmos en vleesetende planten voor. Ook zien we er boomvarens. Dit zijn hele oude survivors uit de oertijd. Een erg mooie wandeling en ook erg fijn om weer eens met z'n 2-en te kunnen wandelen. In SriLanka moet of gaat er al snel een "gids" mee die de weg wijst en "bird" roept als ie een vogel wegjaagt of "tree" zegt bij - je raadt het al- een boom. En zo verdient iedereen er weer wat bij, wat prima is, want de lonen liggen hier niet hoog. Terug in Haputale is het tijd voor de kapper, en voor een euro is Menno's haar weer kort geknipt. En daarna voetbal kijken. Volgens Menno leef ik vrij fanatiek mee, en jaag ik de andere mensen in het restaurant de stuipen op het lijf met mijn commentaar op het spel en de "oe's" en "ah's" als de bal er net niet ingaat. Maar we zijn mooi door! En op Menno's verjaardag (vandaag!!!) gaan we weer lekker met ons 2-en Nederland-Brazilië kijken.

De dag erna mogen we uitslapen en nemen we tegen het einde van de ochtend de trein richting Hatton. Dit is een ritje van 3 uur en wat een uitzichten weer! Door vele tunneltjes (de dieseldampen slaan dan de trein in, en er hangt een grijze mist in de trein als je het tunneltje weer uitkomt) en langs de bergen, waar her en der watervallen uitkomen. Het gaat tot meer dan 2000 meter hoogte. Allemaal theeplantages, vele kleine huisjes. Schitterend! Op het hoogste punt wordt het ook echt flink koud, de lokale mensen hebben pontificaal een winterjas aan en dikke mutsen op. We komen vlak langs Nuwara Eliya, wat ook wel "Little Britain" wordt genoemd. Vanwege het klimaat en de stijl van de huisjes en tuinen. Engelsen die we ontmoet hebben vonden het er te koud "summer in Britain is better". Wij slaan het over en reizen door. In Hatton worden weer een flink aantal smoezen uit de kast gehaald om ons naar Kitugala te brengen: " no madam, the busses don't go", "no madam, I have a taxi for you, very cheap", "no madam, you have to stand in the buss". Terwijl we met een tuktuk naar het busstation gaan, zakt de prijs nog even een paar 100 Rupees om ons toch met de tuktuk te brengen. En op het busstation staat de AC-bus (airco) net klaar en kunnen we zo instappen, en na een kwartiertje wachten gaan we op pad en worden we een uur later recht voor de deur afgezet.

En nu zitten we toch op een mooi stukje Sri Lanka! Een tip voor jou Elzemiek: Kitugala, één nachtje aan de rivier slapen. Lang geleden is de film "Bridge over the river Kwai" hier deels opgenomen. Nou hebben wij die film nog nooit gezien, maar het is prachtig hoor! We zitten aan de rivier, midden in "the jungle" in een open houten boomhut. Gisternacht hebben we in een wat luxer hotel geslapen, vandaag (voor dezelfde prijs overigens) dus in een "rustieke hut". Raften is hier hét "adventure", maar dat hebben we al eens gedaan, dus tot ieders verbazing schrijven we ons daar niet voor in. We willen gewoon een stukje door het bos en de omgeving wandelen, maar dat is wederom niet de bedoeling. We worden er een beetje moe van dat je alleen maar alles in tourtjes kan doen. Het is natuurlijk wel logisch, want het is makkelijk geld verdienen. Maar het is een beetje de manier waarop je het brengt. Af en toe zijn we het ook wel ff zat, maar we blijven gewoon vriendelijk teruglachen. We negeren alle waarschuwingen en gaan zelf maar een beetje op onderzoek uit. We nemen een bootje (zo smal, je kan er alleen in staan) naar de overkant en wandelen langs een paar huisjes door de jungle. Wat een prachtige vlinders vliegen hier. We hebben er één gezien die zo groot is als twee handen! En een zwarte met heel fel blauw (Blue morpho-red). Jammer genoeg gaan ze nooit eens even rustig voor een foto poseren....En vervolgens weer over een enge hangbrug terug.

Overigens hebben we vandaag voor het eerst veel regen gehad, maar dan roept er al snel iemand uit zijn huisje dat je even moet komen schuilen, en na een minuut of 10 wordt het weer wat droger. De wolken hangen bijna op ooghoogte aan de overkant van de rivier.
's Nachts is het een mooie ervaring met al die gekke geluidjes. Valt nog niet mee om alle beestjes met een zaklamp op te sporen.

En met een open uitzicht op die rivier en de bewolkte jungle aan de overkant, met prachtige vlinders die voorbij komen fladderen zitten we hier dit verslag te maken..... ach...wat is het leven toch hard soms.....Wij genieten ons gek!

Groetjes!