Super snorkelen op Pulau Weh

Wat een mop, vanuit ons huisje stappen we zo een levend aquarium in, snorkel en duikbrilletje op en genieten maar!!! De tweede week op Sumatra hebben we op een eiland, Pulau Weh, gezeten. Er is hier weinig te doen, het tempo ligt laag, stress bestaat hier niet, een hangmatje op ons balkon aan zee. Iboih heet het dorpje, en bestaat eigenlijk uit een rij hutjes (van heel erg basic naar iets meer verzorgd) om in te slapen en een paar hutjes om in te eten. Het was nog even flink zoeken naar een hutje om in te slapen, want ondertussen is het hoogseizoen geworden in Indonesie, dus ook alle 30 hutjes hier waren aardig vol. We hebben uiteindelijk een "luxe" hut gevonden, wat betekent dat je je eigen "badkamer" hebt: een douche met een koude straal, wel een wc pot, maar doorspoelen door er emmers water in te gooien. En dat is dus luxe. Overigens wel TV en internet in het "restaurant", dat dan weer wel.....

Dus hebben we hier maar lekker elke dag gesnorkeld. En het is werkelijk prachtig! In Valencia waren we al in het "aquarium" geweest, maar hier zwemmen we in het echt tussen scholen tropisch gekleurde visjes en vissen. Geel, blauw, groen, zwart, rood, met streepjes, met lange vinnen, met stippen, met slierterige staarten, met gekke bekken, dun, dik noem maar op. Maanvissen, van die "nemo"-visjes, papegaaivissen. En een soort van verzopen vogel, maar dan een vis, barracuda's, pijlstaartroggen met blauwe stippen en nog veel meer soorten, vormen en maten die onbeschrijvelijk zijn, maar supermooi. Ook murenes zitten hier (Bonnie: ik vind het ook niks, en blijf er ver van weg!). Het koraal is niet heel erg prachtig, maar mooi genoeg voor al die visjes om er te leven. Oh - en gisteren kwamen we erachter dat de gekke-vis-die-op-een-rots-lijkt, waar menno met zijn zwemvliezen een beetje tegen aan had zitten porren om te kijken of 'ie ook zou bewegen, gewoon de ALLERgiftigste vis in de zee is....Goed...je moet ook niet alles willen weten natuurlijk. Ook hebben we nog een dagje een onbewoond eilandje in de buurt bezocht, en daar ook lekker gesnorkeld uiteraard.

Verder hebben we onze tijd hier maar gebruikt om écht onze reis door Indonesië verder te plannen. Want niet alleen op Sumatra is het hoogseizoen geworden. We moesten 2 dagen wachten om een redelijk betaalbaar ticket naar Java te krijgen. Ook voor het hotel moesten we even goed zoeken. We zijn natuurlijk nog niet helemaal klaar met plannen (want wij vinden het veel leuker om te gaan zoals het gaat), maar het lijkt erop alsof we na Java naar Kalimantan gaan, en dan naar Bali. In ieder geval vliegen we 20 augustus alweer vanaf Kuala Lumpur naar Guilin in China, ons laatste "stop". We stellen ons maar in op grote drukte op Java, misschien dat het meevalt.

Zaterdag hebben we een enorme reisdag gehad: bootje-taxi-veerpont-taxi-vliegtuig-vliegtuig-taxi, en dan zijn we in Yogyakarta, yogya wordt het hier genoemd. Maar in Banda Aceh eerst weer met Yayank, de enige vrouwelijke taxi chauffeur, en onze nieuwe vriend-voor-een uur Marc, op pad. Eerst ons ticket afhalen in de stad, en toen langs twee paatsen waar goed zichtbaar is hoe waanzinnig groot de tsunami heeft toegeslagen in Banda Aceh. We rijden een paar kleine achteraf straatjes door, en ineens zien we boven ons (ja: BOVEN) een schip, op een huis staan. Dat schip heeft van ca 60 mensen het leven gered, omdat ze op het bovenste dek nog net niet kopje onder gingen. Dat is dus zo'n 15 meter boven de grond! Echt ongeloofelijk om te zien. Daarna door naar nog een schip, zeg maar gerust een soort van tanker, die 4 km van de zee midden in het land ligt. In 5 minuten daar zo neergegooid door de golf. In het "tsunami-park" dat erbij is gemaakt hangen tientallen foto's die een beeld geven van de omvang van de ramp. Je maag draait er van om. Alleen al in de massagraven rondom Banda Aceh liggen zeker 100.000 (ongeïdentificeerde) lichamen begraven. En als door een wonder (van Allah) zijn de moskeeën gespaard gebleven (zie foto).

Marc- onze nieuwe kennis- probeert zo snel mogelijk naar Thailand te komen, want zijn beste vriend heeft daar een ongeluk gehad. En ligt in het ziekenhuis, zonder geld, met de politie naast zijn bed die pas weg willen gaan als ze geld krijgen. Dus Marc gaat de redder in nood spelen, we hopen dat hij snel in Thailand aankomt.

Tja, veel meer valt er ook niet echt te vertellen over een weekje luieren.... Dus we hopen dat jullie ook genieten van de zomer!!!

PS: de laatste dag in Iboih is er airco geinstalleerd in oa ons hutje. wat echt totaal belachelijk is, gezien de nogal "open bouwwijze" van de hutten: het waait recht door alle kieren en gaten in de houten planken heen. Maar volgens de eiganares willen de gasten uit Maleisië en Singapore dit, en dus doet ze het (lees: hutprijs fors omhoog). Nul procent milieubewustzijn.....

P.S. wat een hoop toeristen hier in Yogya!!!! Eerste indruk is wel een relaxte stad....we gaan het ontdekken!

P.S. voordeel van veel toeristen is dat er hier ook Engelstalige kranten zijn: het feit dat Wilders in Nederland aan de onderhandelingstafel mag aanschuiven heeft pagina 2 gehaald in de Jakarta Post.