Romantisch Shaxi

Na een paar uur in de bus (van klein naar kleiner) komen we vanuit Dali aan in Shaxi. Nooit van gehoord, het staat niet in onze reisgids, maar gids Jolie raadde het ons aan. Langzaam zien we minder steden en huizen en meer groen in het landschap. Ook wat meer bergen. Het typische landschap bestaat uit rijst, zonnebloemen en maïs in het dal, uiteraard ook met de dorpjes, halverwege de helling van de berg staan allerlei graven, meestal ook nog tussen mais en zonnebloemen en op de top van een heuvel staan met een beetje geluk nog wat bomen. En dan stopt het minibusje (met mini-beenruimte) en stappen we uit in een soort van museumdorpje. Alleen het is geen museum, het is echt. Wat een fantastische plek zijn we terecht gekomen. Lemen en houten huisjes, een dorpspleintje omgeven door houten huisjes, een tempel, een grote boom in het midden. Keurige straatjes, hartstikke schoon, een idyllisch guesthouse. En wel het beste restaurant in China tot nu toe tegenover ons guesthouse. We hebben heerlijk gegeten, daarna op het dorpsplein gekeken naar de avonddans/gymnastiek. De mensen zijn onwijs aardig, lief gewoon! Een van de obers tekent een kaartje voor ons van de omgeving, zodat we de dag erna kunnen gaan wandelen. Wat is dit een mooi, authentiek, puur en vriendelijk dorpje. Hopelijk komen we er meer van dit soort tegen. We besluiten dan ook snel om hier wat langer te blijven.

De eerste dag gaan we met ons kaartje op zak wandelen. Na 200 meter komen we langs een dakpannen/potten-bakkerij. Met de hand wordt de klei afgesneden (net als met handenarbeid op school!) en in of om een mal gedaan. De oven is een soort van grote heuvel met rook eruit, en dus vuur erin. De mensen die er werken vinden het wel grappig dat we komen kijken, en algauw staat ook Menno potten te bakken! Erachter loopt een waterbuffel door een bak met klei, te zorgen dat die lekker smeuïg blijft... We lopen verder en na een paar keer vragen aan tandeloze opaatjes langs de weg vinden we de juiste afslag. We wandelen een, voor de Bai-minderheid die hier woont, heilige heuvel op. Een paar prachtige rots"gravures", helaas wel achter een hek. Via allerlei rotsbeelden en pagodes komen we bij een iets toeristischer stuk. In totaal zijn er zo'n 10 toeristen hier in de omgeving. We wandelen naar een aantal heel oude boedhistische beelden uitgehakt in de rotsen. Onwijs mooi. Doordat het zo rustig is, alleen lokale mensen, voelt dit ook weer extra bijzonder. Terug naar ons guesthouse zien we een groep vrouwen dansen midden op de weg. Ze oefenen, er schijnt een festival binnenkort te zijn. En omdat er eigenlijk bijna geen verkeer is, kan je de snelweg prima gebruiken voor dit soort sessies! Na weer een lekker maaltje duiken we vermoeid ons bedje in.

De volgende ochtend op tijd op, met een door het meisje van het guesthouse geschreven briefje op zoek naar een mannetje dat ons een eindje weg kan brengen. Dat lukt natuurlijk. Maar helaas lukt het eerste stuk wandelen wat minder goed. We wilden een wandeling maken naar een bergdorpje. Maar aangezien daar gewoon een weg naar toe gaat, ga je natuurlijk niet lopen, zo redeneert onze chauffeur. Hij zet ons dus aan de rand van het dorpje af, dan maar door het dorpje wandelen, ook leuk! Vervolgens naar een tempel, waar we wel veel kunnen wandelen. Of eigenlijk, trappen beklimmen. We zitten in de bergen, en dus gaat het recht omhoog. De eerste tempel is al erg mooi. Er worden offers gebracht, die een grote brutale aap meteen probeert te jatten. Overigens zijn ze behoorlijk praktisch in alles: wij denken heel stil te moeten zijn tijdens het zingen en offeren, maar een vrolijk kwetterende groep oude dametjes banjert vrolijk door de tempel rond. Er kan dus gewoon gekletst worden! En er lopen veel oude dametjes rond, en die vinden het maar wat interessant dat er ineens ook twee witneusjes zijn. We klimmen een heel eind door en komen bij een oud klein tempeltje. Het is prachtig, sereen, bijna mysterieus. Onderweg komen we weer dezelfde dametjes tegen, en uit de handkusjes blijkt dat ze nogal gecharmeerd zijn van Menno. Bovenop de berg staat nog een tempel, veel offers, zingen, en zeer kleurrijke beschilderingen van de deuren en de beelden.
Terug in Shaxi is het marktdag, een regionale aangelegenheid. Hier worden de broodjes bapao vers gemaakt (en lekker!). Er zit een rijtje omaatjes grote stokken wierrook te verkopen, en ik wil wel 3 stokjes kopen. Eigenlijk als mooi excuus voor een leuke foto. Alleen per 3 worden ze niet verkocht, en ik loop met een enorme bos wierrook verder over de markt. En dat opent alle deuren en breekt al het ijs. Nog meer aandacht en (veelal tandeloze) glimlachen krijgen we. Want wierrook = offeren = boedhist, en spreekt blijkbaar aan. Wij vinden het net zo prachtig als die mensen hier, en de glimlach staat ook stijf op ons gezicht de rest van de dag. Het wordt weer tijd om verder te gaan, maar wat een gaaf stukje China is dit.

Ondertussen zijn we al weer een stuk verder met de reis, en lopen we een beetje achter met de verslagen. Het volgende verslag staat al klaar dus zal snel volgen. We zijn inmiddels in Zhongdian, dat de veel aansprekender naam Shangri-La heeft gekregen. Het is dichtbij de "officiële" grens van Tibet, maar voor de Tibetanen is dit al hun Tibet. Later meer!